بررسی تأثیر سوسپانسیون سلولی ملانوسیت در محیط jokliks در درمان ویتیلیگوی ثابت مقاوم: گزارش ۱۰ مورد

مقدمه: ویتیلیگو یک اختلال دپیگمانته ی اکتسابی ایدیوپاتیک است که به دلیل کاهش فعالیت ملانوسیت های اپی درم ایجاد می شود. روش های درمانی ویتیلیگو شامل درمان های دارویی و جراحی است. انتقال ملانوسیت های کشت داده نشده، یک روش جراحی مؤثر و جدید در درمان ویتیلیگوی ثابت است. در این مطالعه، تأثیر سوسپانسیون سلولی ملانوسیت در محیط jokliks در درمان ویتیلیگوی ثابت مقاوم بررسی گردید. روش ها: 10 بیمار دچار ویتیلیگوی ثابت مقاوم به درمان استاندارد، تحت درمان انتقال سوسپانسیون سلولی ملانوسیت در محیط jokliks قرار گرفتند. این افراد، 3 هفته، 3 ماه و 6 ماه پس از عمل ارزیابی شدند و پیگمانتاسیون مجدد نمره دهی شد. یافته ها: در این مطالعه، 10 بیمار و در مجموع، 16 ضایعه تحت بررسی قرار گرفتند. میزان متوسط پیگمانتاسیون مجدد در بیماران، در هفته سوم 14 درصد، در ماه سوم 37 درصد و در پایان ماه ششم 42 درصد بود که از نظر درجه بندی، معادل پیگمانتاسیون مجدد ضعیف (کمتر از 50 درصد) در نظر گرفته می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ی مقدماتی نشان می دهد که استفاده از سوسپانسیون سلولی در محیط jokliks، به ویژه در بیماران با تیپ پوستی روشن، به تنهایی و بدون درمان کمکی (مثل نور درمانی) در بیماران مبتلا به ویتیلیگوی ثابت با پاسخ درمانی کمتر از 50 درصد همراه می باشد. واژگان کلیدی: ویتیلیگو، سوسپانسیون سلولی ملانوسیت، ثابت